Oroimena borroka da. Eta borrokak aurrera darraielako dakargu gaur gogora orain dela 25 urteko gau ilun hura. 1991ko urria; Euskal Herria ez zen aske, langileak ez ziren euren bizitzen jabe, kartzelak presoz beteta zeuden... Eta Kabi, eskuartean zerabilen lehergailuak eztanda egitean, hil egin zen.
Recordar es luchar. Y luchando recordamos aquella fría noche de hace 25 años, cuando un fogonazo acabó con la vida de Kabi e iluminó por siempre el cielo de Euskal Herria. Kabi, otro joven comprometido, que teniendo toda la vida por delante, decidió arriesgarlo todo por aquello en lo que creía: La independencia y el socialismo de Euskal Herria.
Orain, iraganaren irakurketa kritikoa egin behar dugula dioskute, Kabi pertsona deitoragarria izan zela esanarazi nahi digute, bere borrokak ez zuela zentzurik eta ez zuela ezertarako balio, antzua zela. Ba ez jaun andreok; ez zarete inor gure borondatea makurrarazteko, ez zarete inor gau hartan sentitu genuena ondo ala txarto zegoen epaitzeko. Inork agintzen ez digulako maite ditugu maite ditugunak.
Se creen con la legitimidad de imponernos su moral. Pretenden que aceptemos la lectura del pasado que les interesa. Esa moral de opresor, que impone a las oprimidas en deber de someterse y acatar. Y así sería si hubiésemos perdido nuestra ansia de libertad, nuestro deseo de una sociedad justa, y nuestra férrea voluntad de pelear; ya que, la única lucha que se pierde es aquella que se abandona.
Bizirik daukagu Kabiren oroitzapena, eta bizirik ere irabazteko grina. Oroitzapenak oinazea ez ezik, aurrera egiteko indarra ere ematen baitigu. Bide berrietatik aurrera, bestelako aukeretan sakonduz, baina zer garen eta nondik gatozen sekula ahaztu gabe; gure helburuak erdiesteko antolakuntza eta borroka ezinbestekoak direla jakinda. Ahazteak heriotza baitakar, eroritakoena, baina baita Ezker Abertzale osoarena ere.
Orgullosas te decimos Kabi que seguimos y seguiremos; que nada ha terminado ni para ti, ni para este pueblo. Que seguiremos hasta vaciar las cárceles, hasta acabar con la explotación de la clase obrera, y hasta que Euskal Herria sea dueña de sí misma. El fuego que tú, y tantos como tú, avivasteis en lo más fondo de este pueblo, continúa alumbrando el camino hacia la libertad.
Oroimena borroka da; oroimena delako iragana eta etorkizunaren arteko zubia. Euskal Herri askearen alde egingo duten belaunaldi berriei herri honen historia eman behar diegu, zapalkuntzaren aurkako erresistentzia antolatuaren historia, alegia. Bere burura ezagutzen ez duena hutsik dagoelako, eta etsaiek hala desio arren, gu ez gaudelako odolustuta; borrokan aurrera egiteko determinazio, harrotasun eta arrazoiz lepo baino.