Hala ere, egun horien ospakizunak eta festak alde batera utzita, une batez mozorroetara begirada zuzentzea gustatuko litzaidake. Hauen hautaketa buruhauste bat izateaz gain, beste pertsona baten soinean jartzeko bitartekoa dela esan dezakegu; horrela, egun batez denok Jack Sparrow, Pablo Escobar edo Batman izan gaitezke.
Bestalde, azterketa garaiak amaitu berri direnez eta hauen amaiera ospatzeko parranda pare bat egin ditudanetik, aipatutako mozorroekin zerikusi handia duen fenomeno batez ohartu naiz: gure egunerokotasunean ere, mozorroak erabiltzen ditugula. Hau da, ez da berdina urtarrilaren amaierako azterketetarako prestatzen ari den ikaslearen eta ostegun normal baten Kafe Antzokian goizeko lauretan erdi mozkor dabilen gaztearen jokabidea eta pentsaera. Egoeraren araberako mozorroa jantzi ohi dugu; ezagutu berri dugun pertsonen aurrean isil eta lotsati aurkezten garen bitartean, gure lagun eta senideen artean pertsona ireki eta berritsuaren itxura eman dezakegu. Argi dago jokaera aldatze horrek ere zentzu negatiboa izan dezakeela, azken finean, esaera zaharrak dioen bezala: “Kalean uso, etxean otso”.
Beraz, aipatu bezala uneak, lekuak eta egoera berak inkontzienteki desberdin jokatzera eraman gaitzake. Baina, zer aurkituko genuke maskarak eta trapu zaharrak kenduz gero? Esan al dezakegu oraindik ere, mozorroak soilik inauteri garaietan erabiltzen ditugula?