“Sueña que sueña la estrella. Siempre en estado de espera. Vuelve a coger la botella y pasa las noches en vela”. Extremoduro taldearen "Standby" abesti politak bezala, Bilbok ere izar horren antza du, amets eta amets egiten du, baina, batez ere, itxaron egiten du. Izan ere, udal-gobernuaren iritzi burugogorra ez bezala, hiriaren egoera orokorra, aspalditik, itxaronaldia da.
Programa asko, plan asko eta estrategia asko, baina benetako ordua heltzen denean, proiektu estrategiko handiei dagokienez, errealitateak erakusten du dena edo ia dena egiteke dagoela.
Gobernuarentzat, alkatea buru dela, agintaldiko lehen urtea ilusioz betea izan da, proiektu berrien iragarkiez trufatuta, baina guri iruditzen zaigu gobernu hau motela dela, oso motela, Bilboko proiektu handiak gauzatzeko orduan.
Nolabait, gobernu honek nahiko erritmo eraginkorra erakusten du hiriaren egunerokotasuna, obra txikiak kudeatzeko orduan; baina une erabakigarrietan, politika publiko garrantzitsuen orduan, aletu egiten dira, eta badirudi proiektuak iragartzearekin ere konformatzen direla, eta ez hainbeste proiektu horiek errealitate bihurtzearekin.
Eskumen-aitzakiek ez digute balio. Ez da nahikoa esatea beste erakunde publiko batzuen edo burokrazia administratibo geldoaren mende daudela. Proiektu estrategiko handiak aztertzen baditugu, ez dago bakar bat ere erritmo onean gauzatzen ari dela esan dezakegunik.
Zehazki, Zorrozaurre bezalako proiektuez ari gara, urte asko zain egon ondoren, oraingoz obra publikoa eta etxebizitzak ditugu, baina enpresa handien eta, batez ere, lanpostu berrien zain jarraitzen dugu. Artxanda Aktibatzeko Planari dagokionez, ia dena egiteke dago. Ibaizabal itsasadarraren eta Kadagua arroaren garapen jasangarrirako proiektu edo estrategia integralari dagokionez, dena egiteko dago. “La Casilla” berria, dena egiteko edo, hobeto esanda, dena pribatizatzeko. Emisio Baxuen Eremu berria irailetik aurrera ikusiko dugu, beraz, itxaronaldian gaude. Abando eta abiadura handiko trena, dena egiteko. Metroaren 4. linea, oraindik ez dago argi zein izango den azken diseinua. Punta Zorroza, ia dena egiteko, hori bai, Sader eta Profersak oraindik ere ke txarrak botatzen dizkigute hiri barruan.
Baina hiri-proiektu horietan metatutako atzerapen handiaz gain, hiriko erronka handien esparruan, albisteak ez dira hobeak, Bilboko gizartearen zati handi batek aurrerapausoak edo hobekuntzak espero baititu.
Ekonomiaren eta enpleguaren erronkari dagokionez, oso egoera zaila izaten jarraitzen dugu. Langabeei dagokienez, arazo kroniko bat dugu. Kontua ez da 20.000 langabetik jaitsi gabe jarraitzen dugula, baizik eta iazko abuztuko datuak aurtengoekin alderatzen baditugu, langabeziak gora egin du, eta orain 21.387 pertsona daude bizirik irauteko moduko lanik gabe.
Udal Gobernuak Bilbo inbertsiorako hiri erakargarri bihurtzea du helburu, baina inbertsio horiek langabezia murrizten ez badute eta kalitatezko enpleguak ziurtatzen ez badituzte, zertarako balio dute negozio horiek? Nori egiten diote mesede negozio berri horiek?
Gazteei eta Bilbo beren bizi-proiektua errealitate bihurtzeko hiri bihurtzeko erronkari dagokienez, panorama etsigarria da. Gutxiengo txiki baten errealitate elitista alde batera uzten badugu, gehienentzat, gela bat alokatzeagatik hilero 600 euro baino gehiago ordaindu ahal izatea ameskeria hutsa da, benetako iraina. Nor emantzipatu daiteke prezio horiekin?
Etxebizitzaren arloan, Udal Gobernu hau gertuago dago Bilbo "hiri espekulatzaile" bihurtzeko helburutik, "unibertsitate-hiri" izateko helburutik baino.
Baina arazoa ez da soilik pisuen edo logelen alokairuen prezioa. Etxebizitza berrien prezioa ere % 15 baino gehiago igo da Euskadin. Beldur gara udal-gobernu honek etxebizitza-politika berberekin jarraitzen badu, ez ote duen lortuko gure hirira gazteak erakartzeko eta finkatzeko erronka, ez orain, ez ehun urtean.
Hiri-iraunkortasunaren eta larrialdi klimatikoaren erronkari dagokionez, atzerapen handiarekin goaz ere. Bilbon oraindik borrokan jarraitu behar dugu zuhaitzak ez botatzeko edo legez hiri-lurzoruan landatu beharko liratekeen zuhaitz berriak kanpoaldera ez deslokalizatzeko.
Azken batean, horrela gaude Bilbon, itxaroten. Arazoa da herritarren pazientzia ez dela betierekoa, eta asko garela iritsi berria ez den etorkizun baten zain egoteaz nekatuta gauden pertsonak. Horregatik, publikoki salatzen dugu hiriaren egoera ezin dela izan, mugarik gabe, itxaronaldia.