Azken urteotan, gailu digitalen presentziak eztabaida bizia eragin du irakasleen, familien eta hezkuntzako adituen artean. Batzuentzat, pantailak mehatxu bat dira: distrakzioa, arreta galtzea eta ikasteko metodo tradizionalak bertan behera uztea sustatzen dute. Beste batzuentzat, berriz, ikasleak gero eta mundu teknologikoagoan prestatzeko ezinbesteko tresnak dira. Hala ere, bi muturren artean aukeratzea baino gehiago, teknologiaren abantailak aprobetxatzeko oreka zentzuduna aurkitzea da gakoa, ikaskuntza tresna tradizionalaren balioak alde batera utzi gabe.
Hezkuntzan gailu digitalak erabiltzearen abantailak nabarmenak dira. Segundo gutxi batzuetan informazio kantitate izugarria eskuratzeko aukera ematen dute, eta ikasle bakoitzaren beharren arabera kontrastatu, sailkatu eta eraldatzeko aukera ematen dute. Gainera, autonomia, pentsamendu kritikoa eta lankidetza-lana sustatzen dituzte, ikasleek edukiak sortu, partekatu eta eztabaidatu baititzakete ikaskideekin edo irakasleekin modu dinamikoan. Zentzu horretan, haren erabilera deabrutzea gure garaiko errealitate bat ukatzea litzateke, ondo kudeatuta hezkuntza-prozesua aberastu dezakeena.
Hala ere, benetako arazoa ez dago ikasgelan, ikasgelatik kanpo baizik. Eguneroko bizitzan, haur eta nerabe askok pantailen aurrean ematen dute denbora librearen zati handi bat: telefono mugikorrak, kontsolak, tabletak edo telebistak. Gehiegizko erabilera horrek ondorio kezkagarriak eragiten ditu, bai maila fisikoan, bai psikologikoan. Gero eta gehiago detektatzen dira ikusmenaren nekea, lo egiteko zailtasunak eta kontzentrazio falta. Gainera, zenbait azterlanen arabera, irakurmena, memoria eta arreta epe luzeetan mantentzeko gaitasuna murriztu egin dira.
Horregatik, funtsezkoa da eskolak eta familiak elkarrekin lan egitea teknologiaren erabilera arduratsuan hezteko. Ikasgelan, gailu digitalek betiko liburuekin, koadernoekin eta tresnekin bizi behar dute, eta horiek ordezkaezinak dira idazketa, irakurketa sakona eta pentsamenduaren antolaketa garatzeko. Etxean, pantaila-denborari muga argiak ezarri behar zaizkio, eta sormena, sozializazioa eta mugimendu fisikoa estimulatzen dituzten jarduerak sustatu behar dira.
Teknologiak, berez, ez du ikaskuntza hobea bermatzen, baina tresna ederra da hainbat lan eraginkortasunez egiteko. Erronka irizpidez erabiltzen ikastea da, berria eta tradizionala uztartuz ikasle kritiko, bitxi eta orekatuak prestatzeko. Horrela bakarrik lortuko dugu pantailak lagungarri izatea, eta ez ezagutzaren bidean oztopo.