Nok ez dau berbetan entzun Albaniaz, Shquipëria euren hizkuntzaz? Eta nok daki zeozer ganorazkorik esaten berari buruz? Bada nik neuk ikusteko eta ikusiak kontatu ahal izateko Shquipëria-ra etorri naz.
Gauza guztiyek hasieratik ekiten dotsienez jazoteari lalengo egunien bidaie ein nauen. Gaueko ordu txikiyetan, lau terdiyetan hain zuzen bere, etxetik urten nauen eta Loiuko aireporture abiatu. Handik hegazkin batean, — bitan batera gatx iziten da-ta —, Franfurkt-era, ta bertako areportuen ordu biten itxaron hurrengo hegazkine hartzeko.
Frankfurt-eko aireportua
munduan da famatua
laberintoa egina dago
baina ondo gidatua
horrelakoa eraikitzeko
bai behar zan talentua.
Heldu ezkero pistara
autobusa dator hara
garraiatuta ate batera
ta handik karraderara
hasi ibiltzen nora ezien
baina ailegatzen zara.
Hartu nozbait be arnasa
beti ez da ta erraza
denda mukuru dago eskura
ta jendea bere kasa
dirua eukiz gero erosi
bestela bekaitza pasa
Jendea erruz pasata
nok bere itzala lagata
zuri ta baltza gorri ta hori
bilduz gero arrazaka
nire ustetan jende berdea
baino ez da bertan falta.
Bigarren hegazkine hartuta Tiranara iritsi nentzen eta bertatik Borsh izeneko herri batera. Imagina eizue Zumalakarregi kalea Bilbon... Holangoa da bertoko autopista mota. Ailegetan dan lekure ailegetan da, eta besteetan errepide txarragoetan ibili behar. Gehienak Enkarterriko errepide zaharraren modukoak, baie beste batzuk onino eskasagoak direz.
Azken hirurogei kilometroak Fallagara izeneko mendatea igon behar dozu...
Mendate gogorra da,,
kristoren hegia,
nire aburuz behintzat
da luzeegia.
Gehienez hirugarren
belozidadia.
Horko gurpidia
ferra irudia
aldatzan ordia...
Distraitzeko troka
ta amildegia.
Atzenean be Borshe-ra iritsi nentzen, osorik eta gordinik.
Guti Errez