Oporrak deskantsatzeko ei direz, edo batzuek hala dinorie. Eta nik halantxi ein dot gaur eta atzo, eta ez hurrenkera horretan. Egiye esanda, atzo buzeetan joaten saiatu nentzen, bie itsaso zakarra egoan. Bai, ondo leidu dozue: Itsaso zakarra. Zer da itsaso zakarra Medierraneoan? Bada, hamar zentimetroko olatu asko, gehienak gandor zuriyegaz, eta uraren hotz-beroa hotzetik gehiago berotik baino.
Asko gustetan jasta
zer dan itsasoan
bardin azalean edo
bardin be hondoan
atzo abiatu nentzen
holango gogoan
behingoan bainatzeko
asmoa neroan.
Hondartzaino egin
neuen nik pausoa
hogei bat minutuko
bide erosoa
helduta egoerea
ez zan hain gozoa
Itsasoa egoan eta
erabat lausoa.
Itsasoak ei eukon
zakarra egune
ganean aparra eta
fondoan ilune
holangoan zortea
ez dozu lagune
buzeatzea ez zan
sano zentzudune.
Sartun ala ez sartun
nenbilan ezbaian
aukera aprobetxa
be nenbilan nahian
itsasora sartu nentzen
horrela jarraian
Kantauri irudien
jorraila garaian.
Eta holan bada, etxera itzuli nentzen blai, baie izerditen. Arratsaldien nekropoli bat ikusten saiau nentzen baie belu in jatan. Gaur antzeko parezido izin da, eta azkenik jatetxe batera joan naz bazkaltzen. Hoteleko jabeagaz berbetan egon nentzen eta bertako janaririk ez daurela lantzen esan ostan. Gaurko jatetxeanarrain zopea eta arraina plantxan jan dodaz. Zopea ondo beste barik. Arraina eskastxo. Ardoa barriz gozo-gozoa.
Ardo baltza eskatu
ta ekarri eusten
gozo-gozoa zanik
ez dot ukatzen
egokiye zopagaz
ondo jatan sartzen
arraina pasatzen
be eban laguntzen
amaitu hain zuzen
etxeko bidea ez
naban in zuzen.
Guti Errez