Azken bi egunak nahiko lasaiak izan dira. Egie esanda, Tiranan ez dago gauza handirik ikusteko. Museoak eta bai, Bunker 2 izeneko batean sartzen saiatu nentzen eta atezainak albanieraz baino ez ebanez berba egiten, ez dakit zer esan gura ostan eta alde ein nauen.
Hogeita hamar bat gradu eta
bero itzela zoruen
eguzkiak be joten aban bai
gogotsu ta indartsuen
albaniarrak lanean beti
edo kafeko orduen
domeka edo zapatuen
erosi eta salduen
atzenean be helburu danak
beteta neukazan hemen
azken egune senideentzako
opari bile emon nauen.
Hogeita hamarrean etxera itzuli nentzen. Aireportuen behar baino hiru ordu laurden arinago iritsi nentzen. Hegazkine, baina, berrogei minutu belu ailega zan. Beraz, lehenengo hegalaldia Frankfurtera belu ein neuan eta Munichera eroan behar ninduan hegazkine galdu neuen. Lufthansako beharginek eurek konpondu eustien arazoa, euren errue izin zala onartute. Hortxe atara neuan azkariye eiteko astiye. Bilbon, baina, lar arin ein eban berba baten batek. Franfurtetik Bilborako hagalaldie topa eustien. Eta holan amaitu zan bidaie.
Hegalaldia galdu
eta segundora
kritikea jasoa
eusten bertsora
lehenik esan nik ez
dodala ganora
ta hainbeste lora
egileak gustora
ez galdu denpora
mihinean horzka eginda
pozoinduko da
GUTI ERREZ