DJaren musika du lagun txosnetarako bidean. Laneko motxila, burukoa bezalako diadema argitsuz betea, sorbaldan eskegia du, eta esku banatan, betaurrekoz eta haizemailez hornituriko kartoiak. Zebrabidea zeharkatzerakoan, udaltzainen autoarenak diruditen taberna baten terrazako argiek eskuinerantz begirarazi diote, ezkerretik datorkion autoaz ohartu gabe. Klaxon hotsa.
– Aizu, Iñaki! Mecagüendios! Zure herrian ez zizuten alde bietara begiratzen irakatsi, ala?
Susto latza. Oraindik ere gaizki esaka ari zaion gidariari, ahal bezala, barkamena eskatu, eta txosnetarantz jarraitu du. “Iñaki. Iñaki, ez. Ni ez naiz Iñaki”.