Mila egun baino gehiago daramatzate lan hitzarmenik gabe, eta denbora horretan langileak ikusten ari dira nola ari den larriagotzen euren egoera ekonomikoa, hilabete amaierara iritsi ezin izateraino. Azaroaren 21an eta 22an lanuzte eta mobilizazioak egin zituzten hitzarmen duina eskatzeko eta beste horrenbeste egin dute azaroaren 23an. Hain zuzen ere, manifestazioa egin dute Bilbon, Jesusen Bihotzetik hasita, elkartearen egoitza nagusiraino, “APNABIk pobretu egiten gaitu, Aldundia konplizea” leloarekin.
Salatu dute APNABIko baliabide guztiak haren irudia handitzera bideratuta daude, horrela, BFArekiko hitzarmenen merkatuan hautatua izateko aukera gehiago izateko, sektoreko beste erakunde batzuen kaltetan.
Laneko eta gizarteko prekaritate-egoeran daude, bai profesionalak, bai erabiltzaileak.
Gainera, langileen lan-osasuna jokoan dago. Baliabiderik ez dagoenez, erasoak etengabeak eta gero eta handiagoak dira eta ratio ez doituak, prestatu gabeko lokalak (makrozentroak) egoera prekarizatuaren adierazle dira.
Horri gehitu behar zaio arduradunek eta erdi-mailako buruzagiek ez dutela eskumenik kargu horiek modu eraginkorrean eta egokian garatzeko, eta adiskidetasunagatik edo kasualitateengatik kokatu dituztela erantzukizuneko postuetan.
APNABIk jakinarazi die langileei duela diru gehiago, baina, aldi berean, 3 etxebizitza erosi ditu, milioi bat euroko balioa duen zentro batean inbertitzen du eta bere egoitza nagusia handitu du gehiegizko alokairua ordainduz, eta hori guztia, profesionalentzat izan beharko lukeen diruarekin.
Dena Foru Aldundiaren onespenarekin egiten du. Ez da hain urrun geratzen pandemia betean herritar guztiak etxean giltzapetuta zeudenean, birus ezezagun baten eraginpean egon behar zutela langileek, inolako babesik gabe, euren eta euren familien osasuna arriskuan jarriz. Eta horrela ordaintzen diete orain.
Horregatik, langileek adierazi dute ezin dutela gehiago. Mugara iritsi dira eta lanuzte eta mobilizazioei ekin behar izan dute euren egoera txarra agerian uzteko.