Kolorea eta argia ez ditu bereizten, ez du itsu ez garenok bezala ikusten, bestela baizik. Ez gaitu ikusten, ez dugu bera ikusten. Itsu gara bata bestearentzat. Hizketan hasi orduko ikusi dugu elkar, haren euskara segiduari gozo segitu diogu, hikarik naturalenean. Berak ekarri dizkigu gogora Bernardo Atxagaren poemako hitzak, Ruper Ordorikaren edota Mikel Laboaren ahotsean: “Eta ume itsuekin... akordatzen al zarete inoiz?”.