Arazoari aurre egiteko, hainbat estrategia baliatu ditut. Hasieran, atea guztiz kontzentratuta zarratzen nuen. Geroago, hiru “kokoteko” ematen nizkion ateari eta, azkenean, egur xafla bati begira geratzen nintzen itxita gera zedin erregutuz. Patetikoa.
Arrakasta ikusita, estrategia goitik behera aldatzea erabaki nuen eta belarriaz fidatzen hasi nintzen, begiak tranpatiak direlakoan. Harrezkero, sarrailaren azken bueltaren ttak entzun ostean, lasai-lasai ateratzen naiz. Oso harro nago eta burua tente ibiltzen naiz kalean. Umeek seinalatu eta elkarri esaten diote: “hortik doana bere buruaz seguru dabilen gizon bat da”.
Estatu Batuetako hauteskundeen emaitzekin antzeko sentsazioa daukat: zama handia kendu dugu gainetik (populismoa), euforiko gaude, harra oraindik barruan daukagula. COVID19ren krisia ateari kokotekoka hasteko aukera ona da eta ez dira faltako segurkeria eskainiko dutenak. Orduan, gogoratu beharko gara, atea ez badugu sekula zabalik utzi, litekeena dela ondo itxita egotea.