Langileak APNABIren 6 lantokitan mobilizatu dira, Deustu, Iralabarri, Santutxi, Areeta, Arrigorriaga eta Bilboko Sabino Arana kalean.
Langileek adierazi dute funtsezkoak izan direla pandemian, eta arriskuan jarri dutela bai euren osasuna, bai maite dituztetenana (kasu batzuetan ondorio larriak izanda).
Gainera, inflazio bortitzaren eta gure soldata prekarioen ondorioz, gero eta gehiago dira hilaren amaierara iristen ez diren profesionalak.
Horrekin batera, langileen osasuna arriskuan dagoen une kritiko batean daudela adierazi dute. Lan-istripu etengabeek eta arduradun eta erdi-mailako kargudunek etikoki zalantzagarria den tratua emateak sortutako arriskua. Horren antolaketa teknikoak gero eta lan gehiago eskatzen die langileei, denbora laburragoan eta baliabide gutxiagorekin.
Hiru urte daramatzate APNABIko zuzendaritza-batzordearekin hitzarmen bat negoziatu nahian. APNABIko familien seme-alabak langileek artatutako pertsonak dira, baina horrek ez du inolako garrantzirik negoziaziorako esertzeko. Ez dago inolako erantzunik egoera kritiko hau konpontzeko, hori da jaso duten erantzun bakarra.
Bizkaiko Foru Aldundiak eta APNABIk entitateak berak sortutako egoera horrek guztioi eragiten digula salatu dute, baita AEN duten pertsonei ere.
Horrek guztiak argi eta garbi uzten du zein diren APNABI eta Bizkaiko Foru Aldundiaren lehentasunak; izan ere, azken horrek diru publikoarekin kontratatzen ditu langileen zerbitzuak modu prekarioan.
Lehentasun horien artean ez daude AEN duten pertsonak, ezta APNABIko beharginak ere; aitzitik, kostu txikiko zentroak irekitzean eta argazki onak ateratzean zentratzen dira, artatutako pertsonekin zerbait egiten ari direla adierazteko.
Hori guztia dela eta, publikoki salatu nahi dute arreta eta baliabideak gero eta urriagoak direla, eta, ondorioz, Bizkaian AEN duten pertsonen bizi-kalitatea gutxitzen ari dela, APNABIk kontrakoa ikusarazi nahi badu ere.
